همه چیز درباره نیلینگ

پایدار سازی به روش نیلینگ شامل گودبرداری و اجرای اجزای تسلیح کننده در خاک هستند که در حالت مقاوم عمل میکنند. در روش نیلینگ که در پایدار سازی گود برداری در خاک و یا سنگ های هوازده و نرم استفاده میشود پیمانکار نیلینگ پس از حفاری در امتداد نزدیک به افق و قرار دادن مصالح تسلیح کننده در خاک گمانه را تزریق میکند. پیمانکار گودبرداری بایستی پیش از گودبرداری مراحل بعد زمان گیرش دوغاب را لحاظ کند.

اصول کلی پایدار سازی در روش نیلینگ شامل موارد زیر است:

در گودبرداری و پایدار سازی به روش نیلینگ خاک و یا سنگ نرم و یا هوازده پس از تغییر مکان حادث شده به دلیل برداشته شدن توده کنار آن در حین عملیات خاکبرداری بوسیله پیمانکار گودبرداری دچار تغییر مکان میشود. این تغییر مکان به مصالح تسلیح کننده، نیل ها منتقل شده و مقاومت کششی ایجاد شده در نیل ها به پایداری دیوار های گود کمک می کند.

پایدارسازی دیواره های گود برداری و یا ترانشه ها به روش نیلینگ ( پیمانکار نیلینگ )

نیروی کششی ایجاد شده در نیل ها طی عملیات نیلینگ بوسیله تنش برشی از دوغاب محصور کننده نیل ها به خاک اطراف نیل منتقل میشود. ( Bond Stress )

نیرو های مقاوم به تدریج شکل و گسترش می یابند که این نیرو ها توسط نرم افزار های موجود قابل تخمین زدن هستند.

پیمانکار گودبرداری به منظور اطمینان از عملکرد کافی طولانی مدت سیستم نیلینگ بایستی نیل ها را با روش های مناسب از فرسایش محافظت کند.

اندرکنش سازه ای بین نیل ها و پوشش سطح دیواره ( Facing ، معمولا شاتکریت ) باید برقرار باشد.

پس از گودبرداری و اجرای پایدار سازی به روش نیلینگ پیمانکار نیلینگ بایستی مطابق مراحل از پیش طراحی شده نیل ها را  تحت آزمون بارگذاری قرار دهد.

طراحی پایدارسازی دیواره گودبرداری توسط پیمانکار گودبرداری و اجرای مصالح تسلیح کننده دیواره گود که در آنها از روش پیش تنیدگی مصالح تسلیح کننده استفاده میشود و به روش انکراژ معروف است و در آنها سیستم پایدار سازی در حالت محرک قرار می گیرد ( بر خلاف روش نیلینگ که سیستم سازه در حالت مقاوم طراحی میشود ) نیز امروزه بسیار مرسوم است که در گودهای عمیق توسط پیمانکار گودبرداری مورد استفاده قرار می گیرد.

همانگونه که اشاره شد انتقال نیرو از خاک به مصالح تسلیح کننده و بالعکس از طریق تنش برشی بوسیله دوغاب احاطه شده بر روی نیل ها انجام میگیرد. به محض ایجاد تغییر شکل در بلوک خاک تنش برشی در فصل مشترک دوغاب و خاک ایجاد میشود. در نتیجه این تغییر شکل و گسترش نیروی برشی نیروی محوری کششی در نیل ها در سیستم نیلینگ ایجاد میشود. نیروی محوری کششی از سر نیل به تدریج تا میزان حداکثر خود گسترش یافته و سپس با انتقال این نیرو به خاک مستحکم تر در طول نیل کاهش می یابد. مقاومت سیستم نیلینگ در مجموع شامل مقاومت مصالح تسلیح کننده در برابر کشش و مقاومت مجموع نیل و دوغاب محاط بر آن در برابر بیرون کشیدگی است.

تاریخچه اجرای روش نیلینگ

استفاده از روش جاگذاری تسلیح کننده فلزی در خاک و تزریق آن و متعاقبا پوشش سطح گودبرداری شده با بتن ( شاتکریت ) به منظور پایدار سازی گود به گود برداری در سنگ در اطریش به سال ۱۹۴۶ باز میگردد که به روش نوین تونل سازی اطریش معروف شد میله های فلزی که در حالت مقاوم عمل می کنند به میخ سنگ معروف شدند ( Rock Bolt ).استفاده توامان از روش راک بولت متعاقبا در گودبرداری ها در سنگ گسترش یافت.استفاده از این روش بعدها در پایدارسازی گود برداری در خاک با عنوان نیلینگ توسط پیمانکار ان نیلینگ مورد استفاده قرار گرفت.در سال ۱۹۷۲ روش پایدار سازی نیلینگ به منظور عریض نمودن ترانشه مسیر راه آهن به ارتفاع ۱۸ متر در ورسای فرانسه مورد استفاده قرار گرفت. اجرای روش نیلینگ در آن مقطع زمانی نسبت به سایر روش ها مقرون به صرفه تر و ارزان تر بود.

پس از اجری روش نیلینگ به منظور پایدار سازی این ترانشه اجرای روش نیلینگ در سایر نقاط اروپا توسط پیمانکار ان گودبرداری نیز گسترش یافت. اولین مورد استفاده از سیستم نیلینگ در سال ۱۹۷۵ در آلمان بود. دانشگاه کارلسروهه آلمان و شرکت Bauer که از بزرگترین پیمانکاران ( پیمانکار نیلینگ ، ژئوتکنیک ) آلمان میباشد از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۱ تحقیقات دامنه داری را بر روی دیواره های آزمایشی پایدارسازی شده به روش نیلینگ انجام دادند. در سال ۱۹۸۶ نیز دانشگاه Clouterre در فرانسه آزمایشاتی با مقیاس کامل، پایش دیواره های پایدارسازی شده به روش نیلینگ، آزمایشات درجا و شبیه سازی های عددی را در خصوص سیستم پایدار سازی نیلینگ انجام داد.پیمانکار ان گودبرداری و تحکیم ترانشه ها کمک شایانی در تکمیل این تحقیقات داشتند.

در سال ۱۹۷۶به منظور پایدار سازی دیواره های گودبرداری به عمق ۱۵ متر در پروژه توسعه ساختمان بیمارستانی در آمریکا پیمانکار گودبرداری مربوطه از سیستم نیلینگ در خاک متراکم ماسه ای استفاده کرد. تخمین زده شد که استفاده از سیستم نیلینگ در این پروژه در حدود ۸۵ درصد قیمت تمام شده و نصف زمان اجرای گودبرداری در مقایسه با سایر روش های گودبرداری داشت. در سال ۱۹۸۴ نمونه آزمایش دیواری به ارتفاع ۱۳ متر در ایالت Kentucky از سوی FHWA توسط سیستم نیلینگ پایدار سازی شد.

از زمان معرفی سیستم نیلینگ در آمریکا پیمانکار ان گودبردای اقبال بسیاری در استفاده از روش نیلینگ در پروژه های راه سازی از خود نشان دادند. این وسعت رویکرد به سیستم نیلینگ از سوی پیمانکار ان گودبرداری عمدتا به دلیل هزینه تمام شده ارزانتر و سهولت اجرای سیستم نیلینگ میباشد. در شرایط ژئوتکنیکی زیر سطحی و مشخصات خاص پروژه ممکن است مزایای استفاده از سیستم نیلینگ نسبت به سایر روش های گودبرداری بیشتر باشد. کوچک بودن ماشین آلات مورد استفاده در روش نیلینگ و فراوانی المان های پایدار کننده در واحد متر مربع دیوار در سیستم نیلینگ نسبت به سایر روش های پایدارسازی گود از دلایل عمده ترجیح استفاده از سیستم نیلینگ نسبت به سایر روش ها توسط پیمانکار گودبرداری است.

مقایسه روش نیلینگ با روش انکراژ نشان میدهد در یک ارتفاع مشخص دیوار مجموع طول گمانه های حفاری شده در سیستم نیلینگ کمتر از مقدار مشابه در روش انکراژ میباشد که این مسئله باعث تمایل پیمانکار نیلینگ در استفاده از این روش نسبت به روش انکراژ است. از طرفی به دلیل مزایای سیستم نیلینگ و سهولت استفاده از روش نیلینگ و هزینه های تمام شده پایین تر روش نیلینگ باعث تمایل پیمانکار گود براداری به سیستم نیلینگ و افزایش تعداد پیمانکار نیلینگ شده است.

تجارب مالکان پروژه های عمرانی، مهندسین پروژه های عمرانی و پیمانکار گودبرداری خصوصا در حوزه های راهسازی و گودبرداری ساختمانی در استفاده از سیستم نیلینگ نیز از مزایای گودبرداری به روش نیلینگ است.

تحقیقات و نشریات FHWA در خصوص سیستم پایدارسازی با روش نیلینگ که بطور عمده از سال ۱۹۹۰ انتشار یافت کمک شایانی در درک بهتر از این روش و ارائه خدمات بهینه از سوی فعالین حوز پیمانکار ی نیلینگ کرده است. اولین نشریه FHWA در خصوص طراحی و اجرای نیلینگ در سال ۱۹۹۱ ارائه شد. در سال ۱۹۹۳ FHWA تحقیقات مفصلی را در خصوص اجرای پایدار سازی به روش نیلینگ در اروپا انجام داد که نتایج آن در همان سال انتشار یافت.

واقدام به انتشار دستورالعمل هایی به قرار زیر کرد:

انتشار دستورالعملی در سال ۲۰۰۷ در خصوص استفاده از روش پایدار سازی نیلینگ و یا سیستم پایدارسازی انکراژ در پروژه های راهسازی

انجام تحقیقاتی در سال ۲۰۱۰ از سوی FHWA در خصوص کاهش اثرات فرسایش بر نوع خاصی از اجرای روش نیلینگ که به سیستم پایدار سازی گود با استفاده از رادهای خود حفار معروف است.  ( HSBN )

ارائه گزارش انجام آزمایشات بیرون کشیدگی در مورد سیستم راد های خود حفار ( نیل خودحفار )( HSBN ) که با اهداف زیر انجام شد:

تخمین بهینه مقادیر در نظر گرفته شده در خصوص مقاومت باند دوغاب در روش نیلینگ با استفاده از رادهای خود حفار ( HSBN ) در چهار پروژه.

ارائه پیشنهاد های عملی به منظور انجام آزمایشات بیرون کشیدگی

دستیابی به روابطی که مقاومت باند ( مقاومت گیرداری ) در روش نیلینگ معمول ( پیش حفاری و جاگذاری آرماتور ) را به مقاومت دوغاب یا مقاومت باند در روش راد های خود حفار مرتبط می کند

فلسفه و اصول طراحی سیستم نیلینگ

مجری یا پیمانکار نیلینگ در چهارچوب اصول ذیل طراحی سیستم نیلینگ را به انجام میرساند:

بکار گیری روش طراحی تنشهای مجاز ( ASD ) و استفاده از نرم افزار هایی که بر مبنای روش تعادل حدی بارهای وارده به هر یک از اجزای سازه ای سیستم نیلینگ را معین میکند.

مشخص کردن معادلات ظرفیت سازه ای سیستم نیلینگ بر اساس روش LRFD ، که در آن ضرایب بار بر اساس دستورالعمل AASHTO انتخاب میشوند.

در نظر گرفتن ضرایب مقاومت همبسته با ضرایب بار در AASHTO: این ضرایب در نهایت محافظه کارانه تر از ضرایبی است که سابقا در سیستم نیلینگ بر اساس روش طراحی تنش مجاز ASD و در قالب ضریب اطمینان استفاده میشد.

در نظر گرفتن ضرایب مقاومت در طراحی سیستم نیلینگ مطابق با ضرایب مقاومت به کار رفته در سایر سیستم های سازه نگهبان و حالات حدی متناظر مطروحه در AASHTO که میتوان آنها را تا ۰.۰۵ گرد کرد.

در نظر گرفتن ضرایب مقاومت در سیستم نیلینگ که بطور منطقی در مقایسه با نتایج حاصل از تستهای تاییدی ( Verification Test ) با یک حاشیه اطمینان قابل قبول قابل دفاع باشد.

بنابراین پیمانکار نیلینگ یا طراح سیستم نیلینگ بایستی با استفاده از روش طراحی تنشهای مجاز ASD اقدام به تعیین بارهای وارده بر نیل ها و تعیین مختصات صفحه لغزش بنماید.

سپس با استفاده از این مشخصات پیمانکار نیلینگ و یا طراح مربوطه ضوابط مربوط به روش طراحی LRFD را در طراحی سیستم نیلینگ محقق کند.

چهارچوب طراحی بر اساس روش LRFD که در سیستم نیلینگ از آن استفاده میشود حالات حد مقاومت، بهره برداری و حدی نهایی را مطابق با دستورالعمل های AASHTO ارضا میکند.

کاربرد و امکان اجرای گودبرداری به روش نیلینگ

گودبرداری به روش نیلینگ به صورت از بالا به پایین، Top Down ، اجرا میشود بطوریکه گودبرداری با خاکبرداری مرحله به مرحله انجام میشود. در هر مرحله پس از برداشت و حمل خاک توسط پیمانکار گودبرداری، پیمانکار نیلینگ نیل های هر مرحله را نصب کرده و پس از پاشش بتن، شاتکریت Shotcrete ، بر نمای دیواره ایجاد شده در اثر گودبرداری  به منظور پایداری آن لایه، پله بعدی را خاکبرداری میکند. در انتها لایه انتهایی شاتکریت شده و یا لایه ای از بتن در جا بر روی آن جبهه قرار می گیرد. در روش نیلینگ نیل ها عموما در فواصل قائم ۱.۵ تا ۲ متر نصب می شوند. انتخاب فواصل قائم نیل ها براساس پایداری طبیعی لایه های خاکبرداری است که بین ۱ تا ۱.۵ متر متغیر است و میتواند در بعضی از لایه های خاکی بیش از این مقادیر نیز باشد. فواصل افقی نیل ها نیز در سیستم نیلینگ بین ۱.۵ تا ۲ متر است. شکل زیر اجرای سیستم میلینگ را در یک پروژه تعریض جاده نشان میدهد.

اجرای نیلینگ در پروژه راهسازی

هر دو بخش نیلینگ و اجرای نمای رویه بتنی در پایداری گودبرداری و یا ترانشه کمک می کند. در روش نیلینگ نیل ها از طریق انتقال نیروها به بخش خاکی پایدارتر به پایدار سازی لایه کمک میکند. شاتکریت به پایداری توده خاکی مابین نیل ها از طریق ایجاد یکپارچگی و رفتار توده خاکی بعنوان سیستم واحد کمک میکند. روش نیلینگ مزایای بیشتری در خاکهایی که ارتفاع کوتاهی از خاک میتواند بدون تقویت پایدار بماند نسبت به سایر روشهای پایدار سازی گود و یا پایدارسازی ترانشه دارد. سیستم نیلینگ بر حسب نوع طراحی و اجرا بعنوان روش پایدارسازی کوتاه مدت ( چند ماه ) و یا دائمی قابل استفاده است.

عناصر و اجزای پایدارسازی گودبرداری با استفاده از سیستم نیلینگ

اجزای اصلی گودبرداری با روش نیلینگ در شکل فوق نشان داده شده است، که به شرح زیر است:

۱ – اجزای نیل های خاکی

نیل ها: نیل ها مصالح تسلیح کننده در خاک در روش نیلینگ هستند که معمولا از جنس میله های فلزی هستند. تنش های کششی در نیل ها بدلیل شروع تغییر شکل خاک دیواره گود برداری شکل می گیرد. تغییر شکل دیواره گودبرداری در روش نیلینگ میتواند در حین گود برداری ( خاکبرداری )، پس از گودبرداری در غیاب بار های خارجی ( در اثر تغییر شکل وابسته به زمان مجموعه ) و پس از گودبرداری در حضور بار های خارجی انجام پذیرد. در سیستم نیلینگ نیل ها میتوانند تو پر و یا تو خالی باشند. در سیستم نیلینگ هنگامی که از میله های توپر استفاده میشود ابتدا گمانه به قطر مورد نظر طراح حفاری و پس از قرار گیری المان نیل در داخل گمانه اطراف آن با دوغاب پر می شود. در صورتی که در روش نیلینگ از المان های تو خالی استفاده شود در واقع راد های حفاری گمانه و مته مورد استفاده همان المان های تسلیح کننده در روش نیلینگ میباشند که در خاک باقی میمانند. فصل دهم نشریه FHWA به استفاده از میله های تو خالی بعنوان مصالح تسلیح کننده در روش نیلینگ می پردازد.

دوغاب: دوغاب مورد استفاده در روش نیلینگ از سیمان پرتلند و آب تشکیل یافته است. عملکرد دوغاب در گودبرداری به روش نیلینگ شامل موارد زیر است:

۱ – انتقال تنش برشی مابین خاک تغییر شکل یافته و نیل

۲ – انتقال تنش کششی از نیل به خاک مستحکم

۳ – فراهم آوردن پوششی در اطراف نیل ها به منظور جلوگیری از خوردگی نیل ها

در گودبرداری به روش نیلینگ پیمانکار گودبرداری دوغاب را معمولا با استفاده از یک شلنگ که به نیل متصل شده است از انتهای گمانه با فشار ثقلی تزریق میکند و نیل را احاطه میکند.

محافظ خوردگی: در صورتی که پایدارسازی در گودبرداری به صورت دائمی انجام شود، نیلینگ دائمی، نیل ها بایستی در مقابل خوردگی که به نوبه خود میتواند ناشی از فرسایش فیزیکی یا شیمیایی باشد محافظت شوند. درجه حفاظت از خوردگی در روش نیلینگ به سطح ریسک پذیری پروژه و جنس لایه خاکی بستگی دارد. پایین ترین سطح حفاظت از خوردگی توسط احاطه نیل به وسیله دوغاب انجام میشود. کپسوله سازی نیل در روش نیلینگ بالاترین حد از حفاظت در برابر خوردگی است که با افزودن یک غلاف و تزریق نیل با دوغاب انجام میشود. محافظت از نیل در برابر خوردگی میتواند بوسیله امتزاج نیل ها با ماده مناسب، پوشش اپوکسی، گالوانیزه کردن نیل یا استفاده از میله ای با قطر بالاتر از طرح به منظور قربانی کردن لایه خارجی میله در برابر فرسایش و ایجاد پوشش برای مابقی میله انجام شود. فصل هفتم نشریه FHWA به موضوع پوشش در برابر خوردگی در گودبرداری به روش نیلینگ پرداخته است.

اجرای نمای بتنی:

شاتکریت ( بتن پاششی ): نمای گودبرداری به روش نیلینگ شامل یک پوشش اولیه و یک پوشش ثانویه بتن است. پوشش اولیه بتن یا شاتکریت بلافاصله پس از اولین مرحله خاکبرداری به منظور محافظت و پایدار سازی موقت سطح خاک نمایان شده پس از گودبرداری و پیش یا پس از اجرا و نصب نیل ها توسط پیمانکار گودبرداری انجام میشود. همچنین صفحه نیل بر روی اولین لایه شاتکریت قرار داده می شود. لایه نهایی بر روی لایه اولیه توسط پیمانکار گودبرداری اجرا شده و یکپارچگی سازه ای را در طول عمر در نظر گرفته شده توسط طراح نیلینگ فراهم میکند. لایه نهایی همچنین میتواند حاوی طرح هایی به منظور زیبا سازی سطح خارجی سیستم نیلینگ باشد. لایه اولیه عمدتا شامل بتن مسلح میباشد. لایه نهایی میتواند شامل بتن مسلح در جا ریخته شده، شاتکریت مسلح و یا بتن های پیش ساخته مسلح باشند. آرماتور های تسلیح کننده لایه اول شاتکریت در روش نیلینگ میتوانند شامل:

پیمانکار گودبرداری مش فولادی از پیش جوش داده شده را که شامل هم پوشانی مناسب باشند پس از رگلاژ دیواره به طوری که کل سطح گودبرداری شده را پوشش بدهد بر روی دیواره نصب میکند.

پیمانکار گودبرداری همچنین آرماتور های افقی متناسب با طرح در اطراف محل قرار گیری صفحه نیل به منظور تامین مقاومت خمشی در راستای افقی معروف به والر بار  را نصب میکند.

آرماتورهای قائم که در محل صفحه نیل در سیستم نیلینگ به منظور بالا بردن مقاومت خمشی در راستای قائم توسط پیمانکار نیلینگ قرار داده میشود. سایر المانهای تسلیح کننده شامل فیبرهای استیل یا مصنوعی خصوصا در هنگام اجرای نمای بتنی کوتاه مدت بر سطح خاک یا سنگ هوا زده استفاده میشود. آرماتور گذاری در لایه شاتکریت نهایی در صورت اجرای شاتکریت مشابه لایه اولیه است که در صورت اجرای بتن پیش ساخته یا در جا ریز این آرماتور گذاری ویژگیهای خاص خود را خواهد داشت.

در پایدار سازی گود به روش نیلینگ نیل ها از طریق مهره، واشر، صفحه نیل و گل میخ ها به شاتکریت متصل میشوند. گل میخ ها بر روی صفحات نیل نصب میشوند و در نهایت درون لایه نهایی بتن رویه مدفون میشوند.

پیمانکار گودبرداری بایستی از سیستم زهکش در پشت دیواره پایدارسازی شده به روش نیلینگ استفاده کند. این سیستم زهکش عملکرد ذیل را خواهد داشت:

۱ – آبهای زیرزمینی محبوس و یا آبهای نفوذ کرده به لایه های زیرین پشت دیواره پایدار سازی شده به روش نیلینگ را جمع آوری میکند.

۲ – آبهای جمع آوری شده را از پشت دیواره پایدارسازی شده هدایت میکند.

سیستم زهکش پشت دیواره های پایدار سازی شده در روش نیلینگ معمولا از نوار های مرکب ژئوسنتتیک تشکیل یافته است که عمدتا به نوارهای ژئوکامپوزیتی معروف هستند.معمولا سیستم زهکش تمام سطوح پشت دیواره پایدار سازی شده را پوشش نمیدهد بلکه در حدود ۱۰% یا ۲۰% یا بیشتر را پوشش میدهند که میزان دقیق آن بستگی به فواصل نصب نوار های زهکش و انواع کالاهای موجود در بازار دارد.

مراحل اجرای گودبرداری به روش نیلینک

مراحل پایدارسازی به روش نیلینگ مطابق با روال و شکل ذیل به انجام میرسد:

خاکبرداری: عمق پله اولیه خاکبرداری که میتواند تا زمان اتمام پایدارسازی و اجرای ردیف اول نیل ها  بدون حفاظ باقی بماند بین ۰.۸ تا ۲ متر متغیر است اما پیمانکار نیلینگ و یا طراح نیلینگ معمولا این بازه را مابین ۱ تا ۱.۵ در نظر میگیرند و معمولا تا رسیدن به اولین تراز اجرای گمانه های نیلینگ ادامه می یابد. امکان اجرای عملیات خاکبرداری در پله اول بدون ریزش دیواره خاکبرداری شده بسیار مهم است چون لایه مورد نظر بایستی پایداری کافی مابین یک تا دو روز را تا زمان اتمام عملیات نیلینگ و اجرای شاتکریت توسط پیمانکار نیلینگ را داشته باشد.جنس لایه خاکی میتواند عمق خاکبرداری را در مراحل مختلف گودبرداری محدود کند. سکوی ایجاد شده در هنگام خاکبرداری در پله های مختلف بایستی عرض مورد نیاز به منظور استقرار ماشین آلات مورد نظر را داشته باشد.

حفاری گمانه به منظور نصب نیل: گمانه های مورد نیاز به منظور استقرار نیل ها درون آنها با استفاده از ماشین آلات حفاری مناسب و از روی سکوی ایجاد شده پس از خاکبرداری به عمق و قطر تعیین شده توسط طراح نیلینگ، توسط پیمانکار نیلینگ اجرا میشوند. این گمانه ها معمولا بدون حفاظ هستند.

قرار گیری نیل درون گمانه: نیل ها پس از حفاری گمانه توسط پیمانکار گودبرداری داخل آن قرار داده میشوند. یک لوله تزریق معمولا در انتهای گمانه قرار داده میشود و پس از استقرار نیل دوغاب عموما با فشار ثقلی تزریق میشود. فشار تزریق در روش نیلینگ عموما بین ۳۵ تا ۷۰ کیلوپاسکال و یا ۰.۳۵ تا ۰.۷ بار میباشد. در صورتی که گودبرداری با روش نیلینگ و با استفاده از راد های خود حفار صورت بگیرد استقرار مصالح تسلیح کننده همزمان با حفر گمانه و تزریق صورت میگیرد.

نصب نوارهای زهکش: در روش نیلینگ نوارهای زهکش عموما بطور ممتد از بالای گود تا انتهای گودبرداری در فواصل معینی بر روی سطح خاکبرداری و رگلاژ شده نصب میشوند. نوار های زهکش عموما بین ستون نیل ها نصب می شوند.

اجرای لایه اول شاتکریت: پیش از خاکبرادری پله بعدی در روش نیلینگ سطح محافظت نشده با یک لایه بتن ( شاتکریت ) پوشیده میشود. لایه اولیه شاتکریت معمولا از بتن مسلحی به ضخامت ۱۰ سانتی متر که بر سطح دیواره پاشیده شده است تشکیل میشود. آرماتور این بتن مسلح معمولا از شبکه ای از مفتول های به هم جوش داده شده، مش فولادی، تشکیل یافته است که معمولا در بخش میانی شاتکریت قرار دارد. برای افزایش ظرفیت خمشی مقطع میلگردهای افقی و عمودی در اطراف نیل ها قرار داده میشود. با گیرش شاتکریت صفحه فلزی به گونه ای بر روی نیل قرار میگیرد که نیل از حفره تعبیه شده بر روی صفحه بیرون بیاید. صفحه فولادی به آرامی بر روی شاتکریت فشار داده میشود. سپس مهره و واشر بر روی صفحه محکم میشود به گونه ای که صفحه فولادی و سر نیل به خوبی درگیر شود. در انتها مهره یک دور کامل سفت میشود. تعدادی از نیل ها به منظور اثبات نیروی طراحی در نظر گرفته شده برای نیل ها ( Proof Tests ) و تعدادی به منظور تایید معیارهای مقاومت های در نظر گرفته شده ( Verify Tests ) قبل از انجام مرحله بعدی خاکبرداری مورد آزمایش قرار میگیرند. پیش از خاکبرداری مرحله بعد بایستی فرصت کافی برای گیرش بتن شاتکریت به منظور رسیدن به مقاومت فشاری ۳ روزه را فراهم آورد.

مراحل فوق الذکر تا رسیدن به رقوم نهایی گودبرداری ادامه می یابد و در طی این مراحل لایه زهکش تا انتهای گود بوسیله پیمانکار گودبرداری گسترش می یابد. مش فولادی در هر لایه بایستی به اندازه حداقل یک چشمه با مش فولادی لایه فوقانی همپوشانی داشته باشد. اجرای عملیات شاتکریت مرحله به مرحله بدین صورت ادامه می یابد.

پس از اینکه پایدارسازی گودبرداری در روش نیلینگ به پله نهایی خود رسید و تمام نیل ها نصب و مورد تست قرار گرفت، چنانچه پایدارسازی گودبرداری به روش نیلینگ دائمی مد نظر باشد لایه نهایی شاتکریت نصب میشود. لایه نهایی شاتکریت میتواند شامل یک لایه بتن در جا ریز مسلح، یک لایه شاتکریت مسلح و یا لایه ای از بتن مسلح پیش ساخته باشد. بایستی مسیری به منظور هدایت آب زهکشی شده تعبیه شود. این مسیر میتواند شامل حفر گمانه و قرار دادن لوله پلی اتیلنی شیار دار ( Weephole )، اجرای کانال زهکش در پای دیواره های پایدار سازی شده بوسیله نیلینگ بگونه ای که آب زهکشی شده توسط نوارهای زهکش به داخل آن جریان یابد و همچنین حفر چاه زهکش باشد.

در پایدار سازی گودبرداری به روش نیلینگ بنا بر مقتضیات هر پروژه پیمانکار گودبرداری میتواند مراحل پیش گفته را با ترتیبات متفاوت اجرا کند. بعنوان مثال میتوان اجرای شاتکریت را بلافاصله پس از خاکبرداری و پیش از حفر گمانه و نصب نیل در روش نیلینگ انجام داد بخصوص در مواقعی که پایداری جبهه خاکبرداری شده مورد تهدید باشد یا میتوان به دلایلی چون محافظت از گمانه تزریق دوغاب داخل گمانه را پیش از نصب نیل داخل دوغاب گیرش نیافته انجام داد.

کاربردهای پایدارسازی با روش نیلینگ

• پایدارسازی با استفاده از روش نیلینگ در پروژه ها شامل موارد زیر است:
• پایدارسازی ترانشه های راهسازی
• تعریض جاده ها در زیر پلها و در محل کوله پلها
• ورودی تونلها
• ترمیم و ساخت مجدد سیستم های سازه نگهبان موجود
• سیستم نیلینگ ترکیبی (Hybrid Soil Nail Systems)
• دیواره های پایدارسازی شده بوسیله المانهای مکانیکی(Shored Mechanically Stabilized Earth)
• پایدارسازی دیواره گودبرداریها
  برگرفته از این تحکیم راه معدن بنا