میخکوبی یا پایدارسازی با نیلینگ چیست؟
یکی از روش های پایدار سازی گود در گود برداری و سازه های نگهبان در برابر رانش و ریزش خاک، عملیات پایدارسازی خاک با روش نیلینگ یا میخکوبی می باشد. در این روش با استفاده از خود خاک های دیواره، مانع رانش خاک به داخل گود می شویم.
این روش در طرح های مختلف عمرانی بسیار رایج می باشد. از این جمله این طرح ها عبارتند از:
- تثبیت ترانشه های در احداث راه آهن و بزرگراه ها
- تثبیت شیب های زمین در برابر رانش احتمالی
- پایدار سازی کوله های مجاور پل در زمین های ریزشی
- پایدار سازی گود برای ساختمان های بلند در مناطق شهری
- پایدار سازی گود ایستگاه های زیرزمینی مترو
مزایای مهاربندی گود به روش نیلینگ چیست؟
اجرای گودهای عمیق در پروژه های مختلف ، به خصوص پروژه های داخل شهر نیاز به شرایط خاص دارد. یکی از مشکلات رایج در اجرای پروژه های شهری بحث اشغال فضا و معارضین و ترافیک ناشی از اجرای عملیات عمرانی در محل پروژه می باشد. به کمک روش نیلینگ می توان فضای کمتری اشغال کرد و در نتیجه مشکلات ترافیک و به تبع آن مشکلات ناشی از معارضین به حداقل می رسد. علاوه بر این موضوع در مهاربندی به روش نیلینگ یا میخکوبی عملیات حفاری و پایدار سازی به صورت همزمان پیش میرود و موجب افزایش سرعت در پیشرفت پروژه می گردد. همچنین در روش نیلینگ امکان تقویت طرح در حین اجرا فراهم است و می توان اقدامات لازم برای افزایش پایداری را بر اساس نظر مشاور اجرا نمود.
فضایی عملیاتی ای که پس از پایدارسازی گود به روش نیلینگ در اختیار پیمانکار قرار میگیرد، بیشتر از روش های دیگر پایدارسازی می باشد که باعث افزایش عملکرد در فضای پروژه خواهد شد و در نتیجه منجر به پیشرفت سریع پروژه می گردد.
نکات قابل توجه نیلینگ برای پایدار سازی گود چیست؟
با توجه به اینکه میخکوبی باید در زیر سازه های مجاور ملک صورت بگیرد، نیاز به اخذ مجوز از همسایگان پروژه می باشد. علاوه بر این مسئله آلودگی صوتی حین عملیات نیلینگ مسئله قابل توجه دیگر است که لازم است از تجهیزات مناسب برای اپراتورها و حاضرین در محل پروژه تعبیه دید.
روش اجرای عملیات نیلینگ یا میخکوبی به چه صورت است؟
روش اجرای عملیات نیلینگ را در پنج گام به شما معرفی می کنیم:
گام اول – حفاری و خاکبرداری:
در این گام ، تا عمق مناسبی که خاک به صورت پایدار برای مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت باقی بماند، حفاری انجام می دهیم. معمولا بین ۱ تا ۲ متر می باشد که بسته به نوع خاک و پایداری آن این مقدار می تواند متفاوت باشد. ضمن آنکه عرض حفاری باید به میزانی باشد که ماشین آلات عملیات نیلینگ بتوانند در فضای مناسب قرار بگیرند و به راحتی کار میخکوبی و مهاربندی را انجام بدهند.
گام دوم – حفاری چاهک ها:
چاهک هایی به صورت افقی یا مایل در دیواره ها به وسیله دستگاه های مخصوص حفاری می کنیم. قطر این چاهک ها حدود ۱۰ الی ۱۵ سانتی متر و دارای طولی به حدود ۵ الی ۱۰ متر می باشد. مقدار دقیق این ابعاد بر اساس مشخصات فیزیکی و مکانیکی خاک طراحی و تعیین می گردد.
گام سوم – قراردادن میلگرد و تزریق دوغاب:
دوغاب ها به جهت ایجاد پیوستگی ارتباط بین خاک و میلگرد اطراف میلگرد را احاطه می کنند. همچنین این دوغاب به منظور جلوگیری از خوردگی میلگرد نیز استفاده می شود. به منظور حفظ میلگرد در موقعیت مرکزی چاهک و دوغابگیری کامل در اطراف آن ، در طول میلگرد قطعاتی بین میخ ها و دیواره داخلی سوراخ های چاهک قرار می دهند. دوغاب ریزی بر اساس فشار جاذبه و گاهی فشار خارجی دستگاه صورت می پذیرد و به طور کامل میخ را در چاهک می پوشاند. یک شیلنگ دوغاب ریزی به انتهای چال رفته و فضای خالی باقی مانده را از انتها تا ابتدای چال دوغاب ریزی می‌کند. شیب چال‌های حفر همانطور که پیش از این نیز گفته شد به مقدار ملایمی در پایین سطح افق قرار دارد. لذا دوغاب با نیروی وزن وارد شده بر آن به خوبی در حفره‌ها جا میگیرد. به چنین روشی، روش دوغاب ریزی ثقلی گفته می‌شود که جزء روش‌های متداول در میخکوبی به حساب میرود. دوغاب نقش اصلی انتقال تنش از زمین به میخها را ایفا می‌کند.
پس از اتمام عملیات تزریق، سطح دیواره جهت جلوگیری از فرسایش و همچنین حفظ یکپارچگی بیشتر در عملکرد میخ ها، توسط یک لایه بتن پاشیده شده shotceret پوشانده می‌شود. این پوشش نوعی اتصال سازه‌ای در سیستم ایجاد می‌کند که در میخکوبی ها دو نوع پوشش وجود دارد: ۱- پوشش موقت ۲- پوشش دائمی.
گام چهارم – اجرای پوسته موقت :
پوشش موقت نقش سطحی را ایفا می‌کند که اجزای سازه‌ای میخکوبی یا نیلینگ را به یکدیگر متصل می‌نماید. نوارهای زهکشی ژئوکمپوزیت بر روی نمای سطح خاکبرداری در بخشهای میانی در مجاورت مکان هایی که میخ گذاری شده اجرا می گردند. نوارهای زهکشی لوله شده در پاشنه خاکبرداری اولیه برای نصب در مرحله بعد باقی می ماند. نوارهای زهکشی می بایستی تا انتهای دیواره ادامه یافته و آب را به پاشنه نهایی انتقال داده و در نهایت آن را توسط پاشنه زهکشی به خارج از خاکریز برساند. همچنین پس از بتن‌پاشی موقت جهت اتصال کامل سر میخها به دیواره و همین طور جلوگیری از بروز برش پانچ در دیواره و در صورت نیاز تنش‌دهی به میخ ها، یک صفحه فلزی به عنوان سر نیل بر روی دیواره قرار گرفته و توسط یک مهره به آرماتور درون گمانه متصل می‌شود.
گام پنجم – اجرای پوسته نهایی :
پس از حفاری و میخ گذاری و اجرای پوسته های موقت تا ارتفاع کف مورد نظر، شروع به اجرای پوسته نهایی و دائم می کنیم. پوسته نهایی ممکــن است شامل بتن درجای مسلح (CIP= Cast In Place) ، شاتکریت مسلح و یا پانل های بتنی پیش ساخته باشد.
پوشش دائمی بعد از آنکه میخها نصب و پوشش موقت شکل گرفت، اجرا می‌شود. ضخامت این پوشش کم بوده و غالباً به ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر محدود می‌شود.
در فیلم زیر میتوانید اجرای عملیات میخ گذاری را مشاهده کنید:
منبع: برگرفته شده از کتاب “تخریب، گودبرداری و سازه های نگهبان”