نیلینگ

ساخت دیوارهای نیلینگ شده در انواع مختلفی از خاک ها با موفقیت همراه بوده است. معمولا هنگامی که شرایط خاک مناسب  باشد مشکلات نصب و پیچیدگی های مرتبط با زمان اجرای عملیات وجود ندارد.
به کارگیری این سیستم در شرایط زیر کاملا اجرایی و اقتصادی می باشد.

– نیل ها بالاتر از سطح آب ایستایی قرار گیرند.

– قسمت حفاری شده به ارتفاع ۱ تا ۲ متر به صورت قائم یا نزدیک به قائم پایداری خود به مدت زمان یک تا دو روز را حفظ نماید.

– نیل ها زیر سطح ایستایی قرارگیرند و وجود آب زیرزمینی تاثیر سوئی بر جبهه کار حفاری و قدرت چسبندگی بین دوغاب و پیرامون آن نداشته باشد و در مدت زمان طولانی بر پایداری دیوار نیلینگ شده تاثیری نگذارد(برای مثال، خواص شیمیایی خاک موجب افزایش فرسودگی نشود.)

اگر شرایط زمین به گونه ای باشد که چال های حفاری شده بتوانند به مدت چند ساعت (تا زمان گذاشتن آرماتورها و تزریق دوغاب) پایدار بمانند و نیازی به کارگذاری غلاف پلاستیکی نباشد، امتیازی برای این روش محسوب می شود، اگر چه وجود این شرط جهت بکارگیری روش الزامی نمی باشد.
در صورتی که دیواره چال ها پایدار نباشند، چال ها بااستفاده از آگر حفر شده و از غلاف های دائمی یا موقت استفاده می شود. نکته مهم این است که انتخاب روش چالزنی بایستی بطور مستقیم به عهده پیمانکار نصب نیل گذاشته  شود.
پس از انجام آزمایش های مختلف و  تایید صلاحیت خاک از نتایج آزمایش های انجام شده ، فرض بر این گذاشته می شود که شرایط زمین برای نصب نیل ها مناسب می باشد. تعداد ضربات   SPT از آزمایش نفوذ استاندارد بدست می آید که از مقدار بدست آمده می توان برای  تشخیص مقدماتی شرایط خاک استفاده نمود.

با توجه به شرایط عمومی بیان شده در بالا، بطور کلی گونه های خاکی زیرجهت بکارگیری روش نیلینگ مناسب می باشد.

– خاک های ریز دانه نرم تا سخت. خاک های ریز دانه (چسبنده) که شامل رس های نرم تا سخت ، گل های رستی، رس های گلی ، گل های ماسه ای ،رس های ماسه دار و ترکیبانی از این قبیل باشد.
خاک های ریزدانه در صورت داشتن مقدار SPT حداقل ۹ ضربه بر ۳۰۰ میلیمتر نفوذ به صورت موقت جزء دسته خاک های سفت قرار می گیرند.
البته نمی توان به پایداری خاک های ریزدانه تنها با اتکا به مقدار SPT اعتماد کرد. ویژگی های پایداری ( و مقاومت برشی) باید با دیگر آزمایش های آزمایشگاهی یا صحرایی تکمیل گردد. برای اینکه پتانسیل جابجایی جانبی دیوار در مدت زمان طولانی حداقل مقدار را داشته باشد ، لازم است خاک های ریزدانه خاصیت پلاستیکی کمی داشته باشند.( برای مثال اندیس پلاستیسیته کوچک تر از ۱۵ باشد.)

– خاک های دانه ای متراکم تا خیلی متراکم با چسبندگی کم. این خاک ها از شن و ماسه ساخته شده اند وSPT آنها بزرگتر از ۳۰ می باشد .ریزدانه  آنها کم بوده (معمولا مقدار ریزدانه بیش از ۱۰ تا ۱۵ درصد نمی باشد). نیروهای موئینگی در ماسه های مرطوب می تواند مقدار کمی چسبندگیایجاد نماید.
بطور کل ، میزان چسبندگی در این خاک ها بیش از ۵ کیلو پاسکال است و دارای زمان برجایی قابل اعتمادی می باشند. برای جلوگیری از کاهش و تحلیل رفتن نیروهای موئینگی و در نتیجه کاهش چسبندگی ، لازم است حرکت آب به سمت سینه کار حفاری به حداقل ممکن برسد که این کار توسط هدایت آبهای سطحی به خارج از سینه کارانجام می گیرد.

– سنگ های خردشده بدون داشتن سطح شکست. ممکن است سنگ های خردشده شرایط مناسبی برای اجرای روش نیلینگ داشته باشند با شرط بر اینکه سطوح شکست در جهات نامطلوب وجود نداشته باشد. اگر درجه خردشدگی در سرتاسر توده سنگ تقریبا یکپارچه باشد تنها یک روش چالزنی و نصب لازم خواهد بود و این امری مطلوب می باشد.
به عکس، اگر درجه تغییرات خردشدگی در محل زیاد باشد ممکن است چندین روش چالزنی و یا روش نصب نیاز باشد که این قضیه موجب افزایش هزینه ها و زمان نصب نیل ها می باشد.

– رسوبات یخچالی : از آنجا که مواد شسته شده توسط یخچال ها و تپه های یخچالی معمولا متراکم هستند و دانه بندی مواد نیز مناسب است و میزان مواد ریز دانه محدود می باشد، این خاک ها معمولا برای نیلینگ بسیار مناسب هستند.