ﻣﻌﺮﻓﯽ روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در ﻣﻬﺎر ﮔﻮدﻫﺎ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ آن ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ روﺷﻬﺎ

در ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺧﯿﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﮔﺴﺘﺮش ﺷﻬﺮﻫﺎ و اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎزﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺑﻪ دﻟﯿﻞاﻧﺠﺎم ﮔﻮد ﺑﺮداری ﻫﺎی ﻏﯿﺮاﺻﻮﻟﯽ در ﻣﻮارد ﻣﺘﻌﺪدی ﺷﺎﻫﺪ ﻓﺮورﯾﺨﺘﻦ دﯾﻮاره ﻫﺎی ﮔﻮد و ﯾﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎی ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. در زﻣﯿﻨﻪ ﻣﻬﺎر ﮔﻮدﻫﺎ روش ﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی وﺟﻮد دارد و ﻟﯿﮑﻦ روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ آن ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺟﺮای ﺳﺮﯾﻊ و ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺎده و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻬﺘﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻟﺮزه ای،ﮐﺎرﺑﺮد ﻓﺮاواﻧﯽ داﺷﺘﻪ و ﻫﺮ روز ﺑﻪ ﻣﻮارد اﺳﺘﻔﺎده از آن اﻓﺰوده ﻣﯽﺷﻮد. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ روش اجرای ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ روش اﺟﺮا و ﮐﻠﯿﺎت و اﺻﻮل ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻬﺎرﻫﺎ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ در ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎزﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺠﺎورت ﮔﻮد ﺑﺮداری ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﮔﺮ ﺗﻤﻬﯿﺪات ﻻزم ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﮔﻮدﻫﺎ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی در ﺣﺎل اﺣﺪاث در ﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﻮد ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮاﺗﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺑﺎرﺑﺮی، ﻧﺸﺴﺘﻬﺎی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ و ﺗﻐﯿﯿﺮﻣﮑﺎﻧﻬﺎی ﺟﺎﻧﺒﯽ در ﺳﺎزه ﻫﺎی ﻣﺠﺎور ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼت ﻻزم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺣﻔﺎری ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ازﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪه ﺟﺎﻧﺒﯽ ، ﻣﺤﯿﻄﯽ اﻣﻦ و ﭘﺎﯾﺪار ﺟﻬﺖ ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺑﻨﺎﻫﺎی ﻣﺠﺎور اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮد.

ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ را ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﻬﺎی زﯾﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی ﻧﻤﻮد:

دﯾﻮارﻫﺎی ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎی اﻓﻘﯽ و ﻣﺎﯾﻞBraced walls using Wales and struts

1. ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻣﻬﺎر (Reciprocal Support )
2. ﺳﭙﺮﮐﻮﺑﯽ (Sheet Piling)
3. اﺟﺮای ﺷﻤﻊ (Piling)
4. دﯾﻮاره دﯾﺎﻓﺮاﮔﻤﯽ  (Diaphragm Wall)
5. دﯾﻮارﻫﺎی ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻬﺎرﻫﺎی ﮐﺸﺸﯽ    (Soldier and beam lagging)
6. روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ  (Soil Nailing)

در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﺑﺘﺪا ﻣﺮور ﻣﺨﺘﺼﺮی ﺑﺮ روﺷﻬﺎی ﻣﺘﺪاول ﻣﻬﺎر ﮔﻮد در اﯾﺮان ﻣﯿﮕﺮدد و ﺳﭙﺲ در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده می شود.

۲- ﻣﻌﺮﻓﯽ روﺷﻬﺎی ﻣﻌﻤﻮل ﻣﻬﺎر ﮔﻮد

۱-۲ دﯾﻮارﻫﺎی ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪی ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎی اﻓﻘﯽ و ﻣﺎﯾﻞ

اﯾﻦ روش ﺑﻄﻮر ﮔﺴﺘﺮده ای ﺗﺎ اواﺳﻂ دﻫﻪ ۱۹۶۰ ﻣﯿﻼدی ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ. اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﺮوزه ﺑﺠﺰ در ﭘﺮوژهﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺎ ﻋﻤﻖ ﺣﻔﺎری ﮐﻢ،در ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮارد ﺑﻨﺪرت ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ رود. اﯾﻦ روش در ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺣﻔﺎری ﻫﺎی ﺑﺰرگ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮی ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ رود. زﯾﺮا وﺟﻮد ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎی اﻓﻘﯽ و ﻣﺎﯾﻞ در اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﺎﻋﺚ اﺗﻼف ﻓﻀﺎی ﮐﺎری ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ در ﻣﺤﺪوده ﺣﻔﺎری ﻣﯽ ﺷﻮد و در ﺿﻤﻦ ﺧﻄﺮ ﺗﺼﺎدم و ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﻧﯿﺰ وﺟﻮد
دارد.

۲-۲ روش ﻣﻬﺎر ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ

اﯾﻦ روش ﺑﺮای ﮔﻮدﻫﺎی ﺑﻪ ﻋﺮض ﮐﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ. در اﯾﻦ روش اﺑﺘﺪا در دو ﻃﺮف ﮔﻮد، در ﻓﻮاﺻﻠﯽ ﻣﻌﯿﻦ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭼﺎﻫﮑﻬﺎﯾﯽ را ﺣﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﻃﻮل اﯾﻦ ﭼﺎﻫﮑﻬﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻋﻤﻖ ﮔﻮد ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ ی ﻣﻘﺪاری اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺮ ﺣﺪود ۰.۲۵ تا ۰.۳۵ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻤﻖ ﮔﻮد اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﺣﻔﺮ ﭼﺎﻫﮏ ﻫﺎ، در درون آﻧﻬﺎ ﭘﺮوﻓﯿﻠﻬﺎیI ﺷﮑﻞ ﯾﺎ H ﺷﮑﻞ را ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﯿﻢ. ﻃﻮل اﯾﻦ ﭘﺮوﻓﯿﻞ ﻫﺎ را ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای در ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ اﻧﺘﻬﺎی ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ آﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺣﺪی ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺗﺮاز ﺑﺎﻻﯾﯽ ﮔﻮد ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ. آﻧﮕﺎه ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﻫﺮ دو ﭘﺮوﻓﯿﻞ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻣﺰﺑﻮر را ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺗﯿﺮ ﻫﺎ ﯾﺎ ﺧﺮﭘﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ.

اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﭘﺮوﻓﯿﻞ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ، ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺪاری ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ از آن، ﻋﻤﻠﯿﺎت ﮔﻮدﺑﺮداری را ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﯿﻢ. از ﻣﻌﺎﯾﺐ اﯾﻦ روش اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻋﺮض ﮔﻮد زﯾﺎد، ﻣﺜﻼً ﺑﯿﺶ از ﺣﺪود ۱۰ ﻣﺘﺮ ﺷﻮد و ﻧﯿﺰ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻖ ﮔﻮد زﯾﺎد ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪی ﻫﺎیﻋﺮﺿﯽ و ﯾﺎ ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪی ﻫﺎی ﺗﺮازﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ دﺳﺖ و ﭘﺎﮔﯿﺮ ﺷﺪه و ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮوز ﻣﺸﮑﻞ در اﺟﺮای ﮐﺎر ﺑﺸﻮد.

روش ﺳﭙﺮﮐﻮﺑﯽ

در اﯾﻦ روش، اﺑﺘﺪا در ﻃﺮﻓﯿﻦ ﮔﻮد ﺳﭙﺮﻫﺎﯾﯽ را ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﻢ و ﺳﭙﺲ ﺧﺎﮐﺒﺮداری را ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ ﺧﺎﮐﺒﺮداری ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﺎﻓﯽ رﺳﯿﺪ در ﮐﻤﺮﮐﺶ ﺳﭙﺮﻫﺎ و ﺑﺮ روی آﻧﻬﺎ، ﺗﯿﺮﻫﺎی ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪ اﻓﻘﯽ (Wales)را ﻧﺼﺐﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ.

ﺳﭙﺲ ﻗﯿﺪﻫﺎی ﻓﺸﺎری ﻗﺎﺋﻢ  (struts) را در ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ی ﺳﭙﺮﻫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎی اﻓﻘﯽ وﺻﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺳﭙﺮﻫﺎ و ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎ و ﻗﯿﺪﻫﺎی ﻓﺸﺎری در ﻋﺮﺿﻬﺎی ﮐﻢ و ﺧﺎﮐﻬﺎی ﻏﯿﺮ ﺳﺴﺖ، ﻣﻌﻤﻮﻻً از ﻧﻮع ﭼﻮﺑﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ در ﻋﺮﺿﻬﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺧﺎﮐﻬﺎی ﺳﺴﺖ ﺗﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﭙﺮﻫﺎ و ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎ و ﻗﯿﺪﻫﺎی ﻓﺸﺎری ﻓﻠﺰی اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. اﯾﻦ روش ﺑﺮای اﺟﺮای ﮐﺎﻧﺎﻟﻬﺎ، ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﺎ ﻃﻮل ﻫﺎی زﯾﺎد، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ.

دﯾﻮارﻫﺎی ﺷﻤﻌﯽ

دﯾﻮارﻫﺎی ﺷﻤﻌﯽ در ﻣﻮارد زﯾﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺟﻬﺖ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﺎﯾﻞ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﮔﻮدﻫﺎ ﻣﻄﺮح ﻫﺴﺘﻨﺪ:

• در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﻓﺮو راﻧﺪن ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ و ﺳﭙﺮﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﺑﻮدن زﻣﯿﻦ ﺑﻪ دﺷﻮاری ﺻﻮرتﮔﯿﺮد.
• در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﻠﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﺳﻄﺢ آﺑﻬﺎی زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ دﯾﻮاره آب ﺑﻨﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ورود آب ﺑﻪ درون ﮔﻮد ﺑﺎﺷﺪ.
• در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﮔﻮد ﺑﺘﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ﺳﺎزه اﺻﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.
• در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮑﯿﻦ زﻣﯿﻨﻬﺎی ﻣﺠﺎور اﺟﺎزه اﺟﺮای ﻣﻬﺎرﻫﺎی ﮐﺸﺸﯽ را در زﯾﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی ﻣﺠﺎور ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ و ﯾﺎ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺑﻌﻠﺖ وﺟﻮد زﯾﺮ زﻣﯿﻦ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی ﻣﺠﺎور و ﯾﺎ ﻋﺒﻮر ﺗﻮﻧﻠﻬﺎی ﺷﻬﺮی اﻣﮑﺎن اﺟﺮای ﻣﻬﺎر ﮐﺸﺸﯽ در زﯾﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از اﺳﺘﻔﺎده از دﯾﻮارﻫﺎی ﺷﻤﻌﯽ در ﭘﺎﯾﺪاری دﯾﻮاره ﻣﺠﺎور ﮔﻮد در ﺷﮑﻞ(۱) ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﺷﮑﻞ -۱ اﺳﺘﻔﺎده از دﯾﻮارﻫﺎی ﺷﻤﻌﯽ در ﭘﺎﯾﺪاری دﯾﻮاره ﻣﺠﺎور ﮔﻮدﻫﺎ

دﯾﻮارﻫﺎی دﯾﺎﻓﺮاﮔﻤﯽ

در اﯾﻦ روش اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﮐﻤﮏ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﺣﻔﺎری وﯾﮋه ﻣﺤﻞ دﯾﻮار ﻧﮕﻬﺒﺎن را ﺣﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﺤﻞ ﺣﻔﺮ ﺷﺪه را ﺑﺎ ﮔﻞ ﺑﻨﺘﻮﻧﯿﺖ slurry) (bentoniteو ﺳﯿﻤﺎن ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ از رﯾﺰش ﺧﺎک دﯾﻮاره ﻣﺤﻞ ﺣﻔﺮ ﺷﺪه ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺷﻮد. ﺳﭙﺲ ﻗﻔﺴﻪ ی آرﻣﺎﺗﻮر ﻫﺎی دﯾﻮار ﻧﮕﻬﺒﺎن را، ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ و آﻣﺎده ﮐﺮده اﯾﻢ، در داﺧﻞ ﻣﺤﻞ ﺣﻔﺮ ﺷﺪه ی دﯾﻮار ﺟﺎ ﻣﯽ دﻫﯿﻢ. آﻧﮕﺎه ﺑﺘﻦ رﯾﺰی دﯾﻮار را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﯿﻢ ﺑﺘﻦ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻ از ﻧﻮع ﺑﺘﻦ روان و ﺑﺎ ﮐﺎراﯾﯽ زﯾﺎد اﺳﺖ.

دﯾﻮارﻫﺎی دﯾﺎﻓﺮاﮔﻤﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ(precast diaphragm walls) وﭘﺲﮐﺸﯿﺪه (post tensioned diaphragm walls)  ﻧﯿﺰ اﺟﺮا ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﺷﮑﻞ (۲) ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از اﯾﻦ دﯾﻮارﻫﺎ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪهاﺳﺖ.

ﺷﮑﻞ-۲ ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از دﯾﻮارﻫﺎی دﯾﺎﻓﺮاﮔﻤﯽ

دﯾﻮارﻫﺎی ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻬﺎرﻫﺎی ﮐﺸﺸﯽ

اﯾﻦ روش ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ روش ﻣﺘﻌﺎرف در ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزی ﻣﻮﻗﺖ ﮔﻮدﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﺮود. در اﯾﻦ روش ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻧﻮرد ﺷﺪه ﻓﻮﻻدی ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﺳﺮی ﺳﺘﻮن ﺑﻪ درون ﺧﺎک ﺗﺎ زﯾﺮ ﻋﻤﻖ ﮐﻒ ﺣﻔﺎری ﻓﺮو ﺑﺮده ﻣﯽ ﺷﻮد . ﻓﻮاﺻﻞ اﯾﻦ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﯿﻦ ۲ ﺗﺎ ۴ ﻣﺘﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺑﺘﻮان ﻓﻮاﺻﻞ ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ را ﺗﻮﺳﻂ اﻟﻮارﻫﺎی ﭼﻮﺑﯽ ﭘﺮ ﮐﺮد. در اﯾﻦ روش در ﻓﻮاﺻﻞ و ﻋﻤﻘﻬﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻣﻬﻨﺪس ﻃﺮاح ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه اﺳﺖ از ﻣﻬﺎر ﮐﺸﺸﯽ ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از دﯾﻮارﻫﺎی ﻣﺠﺎور ﺳﯿﺴﺘﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد. اﺗﺼﺎل ﻣﯿﻠﻪ ﻣﻬﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎیﻓﻮﻻدی ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮش ﯾﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻮﻻدی اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد.

روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ

ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ

روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در دو دﻫﻪ اﺧﯿﺮ در ﺑﺴﯿﺎری از ﭘﺮوژه ﻫﺎی ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻓﻦ آوری از ﺗﻮﺳﻌﻪ روش ﻣﯿﻠﻪ ﻣﻬﺎر در ﺳﻨﮓRock Bolting در روش ﺟﺪﯾﺪ ﺗﻮﻧﻠﺴﺎزی اﺗﺮﯾﺶ (NATM) ﻧﺸﺎت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ درآن از ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺘﻦ ﺷﺎﺗﮑﺮﯾﺖ ﻣﺴﻠﺢ و ﻣﯿﻠﻪ ﻣﻬﺎرﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﮕﻬﺒﺎن اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮ در ﺳﺎﺧﺖﺳﺎزه ﻫﺎی زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ.

اوﻟﯿﻦ ﺛﺒﺖ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روش در ﺷﻬﺮ وﻧﮑﻮور ﮐﺎﻧﺎدا ، در اواﯾﻞ ﺳﺎل ۱۹۷۰ ﻣﯿﻼدی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺎزه ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ.ﮔﺰارش ﺑﻌﺪی در ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ﺳﺎل ۱۹۷۲ ﺑﻮد ﮐﻪ از اﯾﻦ روش ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ دﯾﻮار ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع ۱۸ ﻣﺘﺮ در ﺷﻬﺮ ورﺳﺎی اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. در ﺳﺎل ۱۹۷۶ در آﻟﻤﺎن ﺑﺮای اﺟﺮای ﺷﯿﺐ ﻫﺎی ﺗﻨﺪ در ﺑﺰرﮔﺮاﻫﻬﺎ و راه آﻫﻦ و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﺮای ﺗﺤﮑﯿﻢ ﮔﻮدی ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ۱۳.۵ ﻣﺘﺮ در آﻣﺮﯾﮑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. اوﻟﯿﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ اﺳﺎﺳﯽ درﺑﺎره روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در آﻟﻤﺎن ﺣﺪﻓﺎﺻﻞ ﺳﺎﻟﻬﺎی(۱۹۷۵-۸۱) اﻧﺠﺎم ﺷﺪ.اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ از اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ دﯾﻮارﻫﺎی ﻧﮕﻬﺒﺎن در اﺑﻌﺎد واﻗﻌﯽ ﺑﻮد. در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ و آﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﻫﺎی ﺳﺎﯾﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺑﺎرﺑﺮ، ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻫﺎ آزﻣﺎﯾﺸﻬﺎی ﺧﻮد را در ﺳﺎل ۱۹۸۶ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ.اﻣﺮوزه روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﺑﻪﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده ای در ﺟﻬﺎن ﮐﺎرﺑﺮد دارد.

ﻣﻌﺮﻓﯽ روش نیلینگ

ﭘﺎﯾﻪ اﺻﻠﯽ روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﮐﺮدن و ﻣﻘﺎوم ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﻮده ﺧﺎک ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دوﺧﺘﻦ ﺗﻮده ﺧﺎک ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺳﺮی ﻣﻬﺎر ﮐﺸﺸﯽ ﻓﻮﻻدی ﺑﺎ ﻓﻮاﺻﻞ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﯽ ﺗﻮده ﺧﺎک و ﻣﺤﺪود ﮐﺮدن ﺗﻐﯿﯿﺮﻣﮑﺎﻧﻬﺎی ﺧﺎک در اﺛﺮ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﯽ در ﺳﻄﺢ ﻟﻐﺰش ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﯿﺮوی ﻋﻤﻮدی و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻟﻐﺰﺷﯽ در ﺳﻄﺢ ﻟﻐﺰش اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺳﻄﺢ ﺗﺮاﻧﺸﻪ ﺣﻔﺎری ﺷﺪه ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﻣﺴﻠﺢ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ ﺗﻮری ﺳﯿﻤﯽ ﺷﺎﺗﮑﺮﯾﺖ ﺷﺪه ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺷﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزی ﻣﻮﻗﺖ ﮔﻮد ﻣﺠﺎور ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ در ﺷﮑﻞﺷﻤﺎره (۳) اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﺷﮑﻞ-۳ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزی ﻣﻮﻗﺖ ﮔﻮدﻫﺎ

از ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺷﺎره ﻧﻤﻮد:

• ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزی ﺗﺮاﻧﺸﻪ ﻫﺎ در ﭘﺮوژه ﻫﺎی اﺣﺪاث ﺑﺰرﮔﺮاﻫﻬﺎ و راه آﻫﻦ – ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزی و ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﮔﻮدﻫﺎ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮی ﺟﻬﺖ اﺣﺪاث ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎی ﺑﻠﻨﺪ
• ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزی ﺟﺒﻪ ﻫﺎی ﮐﺎری در ﺗﻮﻧﻠﻬﺎ و ﺳﺎزه ﻫﺎی زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ
• ﭘﺎﯾﺪارﺳﺎزی ﮐﻮﻟﻪ ﻫﺎی ﻣﺠﺎور ﭘﻠﻬﺎ

ﻣﻬﺎرﻫﺎی ﮐﺸﺸﯽ از آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﺎ ﻗﻄﺮ در ﺣﺪود ۲۰ اﻟﯽ ۳۵ ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺣﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ۴۲۰ اﻟﯽ ۵۰۰ ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺑﺮ ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ ﮐﻪ در درون ﯾﮏ ﮔﻤﺎﻧﻪ ﺣﻔﺎری ﺷﺪه ﺑﺎ ﻗﻄﺮ در ﺣﺪود ۱۰۰ اﻟﯽ ۳۰۰ ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و دورآﻧﻬﺎ ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﯿﺸﻮد. ﻓﻮاﺻﻞ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﻬﺎرﻫﺎ در ﺣﺪود ۱ اﻟﯽ ۲ ﻣﺘﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. ﻃﻮل اﯾﻦ ﻣﻬﺎرﻫﺎ در ﺣﺪود ۷۰ اﻟﯽ ۱۰۰ درﺻﺪ ارﺗﻔﺎع ﮔﻮد ﺑﻮده و ﺑﺎ ﺷﯿﺐ ﺣﺪود ۱۵ درﺟﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﻖ اﺟﺮا ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. روﯾﻪ ﺷﺎﺗﮑﺮﯾﺘﯽ ﺗﺮاﻧﺸﻪ ﺣﻔﺎری ﺷﺪه ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ اﻟﻤﺎن ﺑﺎرﺑﺮ ﺳﺎزه ای ﻣﻄﺮح ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ از آن ﻣﯽ ﺗﻮان در ﺟﻬﺖ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﺮای ﭘﺎﯾﺪاری ﻣﻮﻗﺖ ﺧﺎک ﺑﯿﻦ ﻣﻬﺎرﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﻣﯽ ﺗﻮان از ﻗﻄﻌﺎت ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺘﻨﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ اﻟﻤﺎن ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺑﺠﺎی روﯾﻪ ﺷﺎﺗﮑﺮﯾﺘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. در ﺷﮑﻞ(۴) ﺑﺮﺷﯽ ﻋﺮﺿﯽ از ﯾﮏ دﯾﻮار ﻣﯿﺨﮑﻮﺑﯽ ﺷﺪه ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت آن ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﺷﮑﻞ-۴ ﺑﺮﺷﯽ ﻋﺮﺿﯽ از ﯾﮏ دﯾﻮار ﻣﯿﺨﮑﻮﺑﯽ ﺷﺪه

ﻣﺮاﺣﻞ اﺟﺮای ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ:

در ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎره (۵) ﻣﺮاﺣﻞ اﺟﺮای ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﻤﺎﺗﯿﮏ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺮاﺣﻞ زﯾﺮمی باﺷﺪ:

1. ﺧﺎﮐﺒﺮداری ﻣﺤﺪوده ای ﺑﺎ ﻃﻮل،ﻋﺮض و ارﺗﻔﺎع ﻣﺸﺨﺺ در ﻣﺠﺎورت ﮔﻮد
2. ﺣﻔﺎری ﮔﻤﺎﻧﻪ ﻫﺎی واﻗﻊ در ﻣﺤﺪوده ﺧﺎﮐﺒﺮداری ﺷﺪه در دﯾﻮاره ﮔﻮد ﺟﻬﺖ اﺣﺪاث ﻣﻬﺎر ﮐﺸﺸﯽ
3. ﻗﺮار دادن آرﻣﺎﺗﻮر ﻫﺎ در وﺳﻂ ﮔﻤﺎﻧﻪ و اﻧﺠﺎم ﺗﺰرﯾﻖ دورن ﮔﻤﺎﻧﻪ ﺣﻔﺎری ﺷﺪه
4. ﻗﺮار دادن ﺳﯿﺴﺘﻢ زﻫﮑﺶ ﺳﻄﺤﯽ ﯾﺎ ﻣﺤﯿﻄﯽ
5. ﻧﺼﺐ ﻣﺶ ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﺮ روی ﻧﯿﻠﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﭙﻮﺷﺎﻧﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ
6. اﺟﺮای روﯾﻪ ﺷﺎﺗﮑﺮﯾﺘﯽ ﺑﺮ روی ﻣﺶ ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی
7. ﻧﺼﺐ ﻫﺪﻧﯿﻞ ﻫﺎ
8. ﺗﮑﺮار ﻣﺮاﺣﻞ۱ اﻟﯽ ۷

ﺷﮑﻞ-۵ ﻣﺮاﺣﻞ اﺟﺮای ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ

ﮐﻠﯿﺎت و اﺻﻮل ﻃﺮاﺣﯽ:

روش ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺮاحل زﯾﺮ اﺳﺖ:
۱- ﺑﺮای ﯾﮏ ﻫﻨﺪﺳﻪ ﺳﺎزه ای ﻣﺸﺨﺺ ﮔﻮدﺑﺮداری(ﻋﻤﻖ و زاوﯾﻪ ﺷﯿﺐ ﺧﺎﮐﺒﺮداری) ﺑﺮای ﺑﺎرﮔﺬاری ﺳﺮﺑﺎرﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎرﻫﺎی وارده ﺑﻪ ﻣﯿﺦ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺳﻄﺢ ﻟﻐﺰش ﺗﺨﻤﯿﻦ زده ﺷﻮد.
۲- ﻧﻮع آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد(ﻧﻮع،ﺳﻄﺢ،ﻣﻘﻄﻊ،ﻃﻮل،ﻓﺎﺻﻠﻪ) و در ﻫﺮ ﺗﺮاز از آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻮﺿﻌﯽ آﻧﻬﺎ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﻮد ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯿﺦ(اﺳﺘﺤﮑﺎم و ﻇﺮﻓﯿﺖ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ) ﺑﺮای ﺗﺤﻤﻞ ﻧﯿﺮوﻫﺎیوارده ﺗﺨﻤﯿﻦ زده ﺷﺪه ﺑﺎ ﯾﮏ ﺿﺮﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ.

۳- ﭘﺎﯾﺪاری ﮐﻞ ﺳﺎزه ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪه و ﺧﺎک اﻃﺮاف آن در ﻃﯽ ﺣﻔﺎری و ﺑﻌﺪ از آن ﺑﺎ ﯾﮏ ﺿﺮﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻗﺎﺑﻞﻗﺒﻮل ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﻮد.

۴- ﻧﯿﺮوﻫﺎی وارد ﺑﻪ روﮐﺶ ﺗﺨﻤﯿﻦ زده ﻣﯽ ﺷﻮد (ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﻓﺸﺎر ﺟﺎﻧﺒﯽ زﻣﯿﻦ و ﻧﯿﺮوی ﻣﯿﺦ در ﻣﺤﻞاﺗﺼﺎل) و روﮐﺶ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺿﻮاﺑﻂ ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ و ﻣﻌﻤﺎری ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه، ﻃﺮح ﻣﯽ ﺷﻮد.
۵- ﺳﯿﺴﺘﻢ زﻫﮑﺸﯽ ﺑﺮای ﺳﻄﺢ ﭘﯿﺰو ﻣﺘﺮﯾﮏ آب زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد.

ﺷﮑﻞ ۶ ﺟﺰﺋﯿﺎﺗﯽ از ﯾﮏ دﯾﻮار ﻣﯿﺨﮑﻮﺑﯽ ﺷﺪه

ﻣﺰاﯾﺎی اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ

1. اﺟﺮای ﺳﺮﯾﻊ و ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺎده و ﺗﺠﻬﯿﺰات ﺳﺒﮏ در ﻧﺼﺐ
2. اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎی ﺳﺎزه ای ﺳﺒﮏ و ارزان (ﻣﯿﻠﮕﺮد و ﺷﺎﺗﮑﺮﯾﺖ)
3. اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮی ﺑﯿﺸﺘﺮ در وﻓﻖ دادن ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎک،ﻣﮑﺎن و ﻫﻨﺪﺳﻪ و ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺸﺴﺖ ﻫﺎی ﮐﻠﯽ و ﻧﺎﻣﺘﻘﺎرن
4. ﻣﻘﺎوم در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻟﺮزه ای۰ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻗﺎﺋﻢ)
5. ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﻫﺮ ﻣﯿﺦ اﺛﺮ زﯾﺎن ﺑﺎری ﺑﺮ ﭘﺎﯾﺪاری ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﺪارد

ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎی اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ در اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ

1. وﺟﻮد ﻻﯾﻪ ﻫﺎی ﺧﺎک رﯾﺰﺷﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺼﺎﻟﺢ درﺷﺖ داﻧﻪ و ﯾﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻓﺎﻗﺪ رﯾﺰداﻧﻪ ﺧﻤﯿﺮی
2. وﺟﻮد ﺣﻔﺮات زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ،اﻧﺒﺎر در زﻣﯿﻨﻬﺎی اﻃﺮاف ﮔﻮد
3. وﺟﻮد ﭼﺎه در زﻣﯿﻦ ﻣﺠﺎور ﮔﻮد
4. آب ﻫﺎی ﺳﻄﺤﯽ و زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ

ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﮐﺎرﺑﺮد روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در ﻣﻬﺎر ﮔﻮدﻫﺎ

1. ﭘﺮوژه ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺑﺮزﯾﻞ در ﺗﻬﺮانﺷﺎﻣﻞ ﮔﻮدی ﺑﺎ ﻋﻤﻖ ۲۶ﻣﺘﺮ و ﺳﻄﺢ ﺗﺤﮑﯿﻢ۵۰۰۰ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ، ﻣﺘﺮاژﻣﯿﺦ ﮐﻮﺑﯽ ۲۹۰۰ ﻣﺘﺮ
2. ﭘﺮوژه ﻫﺘﻞ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﺎغ آﺳﻤﺎن در ﺗﻬﺮان ﺷﺎﻣﻞ ﮔﻮدی ﺑﺎ ﻋﻤﻖ ۳۶ ﻣﺘﺮ وﺳﻄﺢ ﺗﺤﮑﯿﻢ۲۳۰۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ وﻣﺘﺮاژ ﻣﯿﺦ ﮐﻮﺑﯽ۴۸۰۰۰ ﻣﺘﺮ
3. ﭘﺮوژه ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺗﺠﺎری اداری زﻣﺮد واﻗﻊ در اﺻﻔﻬﺎن ﺷﺎﻣﻞ ﮔﻮدی ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع ۱۶ ﻣﺘﺮ و ﺳﻄﺢ ﺗﺤﮑﯿﻢ ۳۰۰۰ﻣﺘﺮ

ﺷﮑﻞ-۷ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﮐﺎرﺑﺮد روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ در ﻣﻬﺎر ﮔﻮدﻫﺎ

ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی

روش ﻧﯿﻠﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺟﺮای ﺳﺮﯾﻊ و ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺎده و ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎی ﺳﺎزه ای ﺳﺒﮏ و ارزان ﺑﻌﻨﻮانﯾﮏ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻣﻄﻠﻮبﺟﻬﺖ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﺎﯾﻞ ﮔﻮدﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﺎراﯾﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﺤﺪود ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

درﺟﻪﭘﺎﯾﺪاری و اﻣﮑﺎن اﺟﺮای ﮔﻮد ﻗﺎﺋﻢ در اﻧﻮاع ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎک از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی اﯾﻦ روش ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯿﺮود. در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روش در ﭘﺮوژه ﻫﺎی ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﮔﻮد ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﺤﺪود ﺷﻬﺮی ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪماﺗﻼف ﻓﻀﺎی ﮐﺎری ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد.